"De opa van Arne en Aletta heeft de buurman neergeschoten toen hij 5 was!", vertelt Dennis Nieuwland wanneer hij thuis komt...
Vanmorgen kwam Petra langs om een bakkie thee te drinken en meteen komt dit verhaal ter sprake.
Een gebeurtenis als deze gaat iemand niet in de koude kleren zitten, daarom wil ik graag het hele verhaal vertellen.
Reinder heeft een boek uitgebracht waarin hij grepen uit zijn kindertijd heeft opgeschreven. Zo verteld hij ook het verhaal over het geweer...
Toevallig komt Dennis hier vandaag om te spelen. Een goed moment om even te vragen hoe hij bij dit verhaal komt. Nou bleek dat hij, de vorige keer toen hij hier was om te spelen, een stukje uit het boek had gelezen, daarvan was hij best onder de indruk!
Ik vraag de kinderen die er zijn (Dennis Nieuwland, Sanne Ferhmann, en Arne, Aletta en Nienke Engelbertink) om even te zitten, ik pak het boek erbij en begin voor te lezen...
Het geweer
Het was feest in april, want Reinie werd 5. Grote feesten werden in het gezin Sanders niet gevierd. Er was ook geen geld om grote cadeaus te kopen of breeduit te trakteren. Maar Reinie was dolblij met zijn cadeau.
Hij had een geweer gekregen. Een echte. Het gaf een flinke knal als je de trekker overhaalde. Vooraan de loop zat een oogje waaraan een touwtje was vastgemaakt. Daaraan zat weer een kurkje. Die duwde je in de loop van het geweer. Je zette het achterstuk tegen je schouder, kuurde over de loop... en je schoot. Zo moest het.
Hij liep naar buiten, langs de schuur de laan op langs de wijk. Het geweer over de schouder. Hij ging op jacht. Net als de jagers deden. Die liepen ook over het land en schoten op hazen, patrijzen en fazanten.
Reinie ging het land op. Keek rond, het geweer klaar om te richten, de kurk in de loop. Zag hij daar iets bewegen? Ja, een zwarte vogel, een kraai. Hij mikte secuur en haalde de trekker over. `Plop`, zei het geweer. De kraai vloog weg. De jager stapte flink heen en weer en riep af en toe `ksstt` om de hazen op te schrikken. Maar die hadden die dag geen zin in jagers.
Hij ging weer terug naar de laan en zag aan de overkant van de wijk iemand lopen. Het was de buurman die terug kwam van het land en nu naar huis ging. Hij liep achter een kruiwagen waar een paar lege jutezakken op lagen.
`Hé. Reinie,`riep hij. `Wat heb je daar?`. `Dit is mijn cadeau,` zei Reinie trots. `een echt geweer, omdat ik vijf ben.' `Voorzichtig er mee, ' deed boer Maathuis geschrokken. `Je schiet er toch niet mee, hè. Niet op mij mikken.`
Reinie tilde trots zijn geweer op om het te laten zien. Toen hield hij het tegen zijn schouder en richtte op de boer. `Pas op, niet doen!` deed die verschrikt. Maar het was al te laat. Reinie drukte af en `plop` zei de kurk. Maar wat was dat? Boer Maatshuis liet de kruiwagen los en viel steil achterover op de grond in het gras. Daar bleef hij doodstil liggen. Reinie schrok geweldig en doodsbang rende hij weg naar huis. Geheel van streek en snikkend riep hij: `De buurman is dood, de buurman is dood!`
Niemand snapte er iets van. Vader en moeder liepen met hem mee naar buiten om te zien wat er aan de hand was. Toen zagen ze de buurman met de kruiwagen aankomen. Hij lachte en zei: `Een beste schutter is die Reinie van jullie. Hij heeft me neergeschoten. Maar gelukkig is het goed afgelopen, zoals je ziet.`
Vader en Moeder konden de grap van de buurman wel waarderen. Maathuis had zelf geen kinderen, maar hij en zijn vrouw hielden wel van kinderen.
Het huis bij de paal - Grepen uit mijn kindertijd
Geschreven door Reinder Sanders
Wanneer het verhaaltje uit is, vraag ik de kinderen wat er nu gebeurt is... `Is de buurman dan echt dood?` is de vraag die meteen gesteld werd. Een paar vragende gezichtjes kijken mij aan.... Toen heb ik maar uitgelegd dat het pistool een neppistooltje is, en de buurman het spelletje meespeelde...
Door de jaren heen is er weinig verandert. Zoals Opa Sanders opging in het spel met het geweer, gaan de kinderen weer op in het verhaal van zijn beleving. Gelukkig heeft opa de buurman niet echt doodgeschoten... Maar het is wel een leuk verhaal! :)
Intussen heeft opa (Reinder Sanders) een vervolg op `grepen uit mijn kinder tijd` uitgebracht, genaamd:
Het huis bij de paal - `De weg naar volwassenheid`
Een gedeelte hiervan speelt zich af hierin de omgeving. Lijkt het je leuk om te lezen? Hij heeft nog een aantal exemplaren beschikbaar.
Bij interesse kan je contact opnemen met hetoalemeestershuus@home.nl of bellen naar 0523 681351